Maandje Chille

Vorig jaar heb ik mezelf een reis alter ego aangemeten, Baltazar. En vandaag (zondag 6 juli) gaat Baltazar weer op expeditie. Zo’n expeditie loopt steevast hetzelfde, knopen worden de avond van te voren doorgehakt en voorbereidingen worden binnen het kader van een middag getroffen. Binnen ‘Het Regime’ breekt dan de pleuris uit, oestrogeen bommen vliegen je om de oren en ik blijk altijd mijn zaakjes net niet op orde te hebben. Zo moest het schermpje van mijn mobiel nog even snel gefixt worden en de batterij vervangen want die was al leeg als mn wekker af ging.
Ik was in Utrecht slippers, truien en toiletspullen vergeten. Dus ik die halen en toen ik weer thuis was bleek ik alsnog mijn zwembroek te zijn vergeten. Dit plan had an sich een prima planning kunnen hebben. Nick roerbak en ik hadden zo’n vier maanden geleden bedacht dat we dit wouden doen. Helaas bedacht Nick toch aan de universiteit te willen studeren en daarvoor moet hij de 23ste een wiskunde B examen halen. Nick succes met die toets maat! Als je hem niet haalt kom ik je opzoeken en hou in je achterhoofd dat ik je een klein meisje vind. Voor mij lag de reis mogelijkheid op zich nog open. Ik vond het eerst beetje arelaxt de reis alleen te moeten doen maar goed ik had de tijd het geld en de middelen. En aangezien ik op deze manier niet de act hoefde hoog te houden dat ik bewuste niet naar het uffenlustrum ging toch maar een ticket geboekt.
de heen reis verliep prima. Na zo'n 14 uur en 20 zakjes vliegtuignootjes kwam ik aan in Buenos Aires. Daar moest ik een uurtje wachten tot we door vlogen. Ik wou in de tussentijd even mijn mobiel opladen toen ik er achter kwam dat er hier andere stopcontacten zijn. Een wisseladapter koste 35 euro maar ik dacht dat dat wel een prima investering zou zijn voor de rest van de trip. Toen ik 3 uur later landde in Santiago de Chili bleken ze hier gewoon Europese ingangen te hebben dus het eerste geld was verspild. Mijn vlucht landde om 9 uur 's ochtends. Ik zou de eerste dagen doorbrengen bij Veronica en Alvaro, een Chileens koppel uit Valparaiso die moeders en oom hadden leren kennen in Panama drie maanden terug. Veronica's vlucht kwam helaas pas 6 uur 's avonds aan dus ik had een hele dag om te doden. Ik besloot mijn bagage in een locker te gooien en met een rugtasje Santiago in te gaan. Zodra ik het vliegveld uit stapte besefte ik dat; Als het in het Noordelijk halfrond zomer is, het zuidelijk halfrond winter viert. Met 2 truien aan toch maar een bus naar de stad gepakt. Die duurde zo'n 40 minuten en kosten me ongeveer een tientje. Later hoorde ik dat ik afgezet was in het slechtste deel van Santiago, er waren nauwelijks terrasjes en echt snel warmer werd het ook niet. Ik heb nog uur in een soort christelijk buiten museum rondgelopen, veel te lang want het was tergend saai maarja echt een beter plan had ik ook niet. Uiteindelijk toch een degelijk terras in de zon gevonden waar ik de lonely planet maar ben gaan lezen onder het genot van chileense koffie. Je denkt overigens, Zuid-Amerika, goede koffie, nou hou maar ik vind goor. cappuccino hier is een soort van aanleng koffie met ongezoete slagroom erop. Hm klinkt allemaal een beetje cynisch, heb me best vermaakt t dagje. 6 uur was ik weer op het vliegveld om Veronica voor het eerst te ontmoeten. Een hele lieve vrouw van een jaar of 60 die duidelijk aan de goede kant van de economische verdeeldheid leefde. Toen we bij haar huis aan de kust van Vina Del Mar aankwamen (buitenwijk van valparaiso) werd ik opgewacht met een warme maaltijd in de dinerkamer met zee uitzicht en een nanny die me het gelijk op mijn gemak begon te maken. Na een douche en een dag van 36 uur was het tijd voor bed. De dag erna ben ik wat gaan drinken aan zee en smiddags stond een lunch bij een vriendin van Veronica op het programma. De lunch was heerlijk maar een tikkeltje geforceerd netjes. De meesten kennen mijn tafel manieren wel dus ik had het niet makkelijk. Tijdens de lunch vroeg een van de dochters van het gezin of ik zin had om mee te gaan naar een feestje dat ze die avond had, en goed, ik ben de beroerdste niet.. Het mooiste aan Chili tot nu toe vind ik de mentaliteit van de mensen, het klinkt als een cliché, wat opzich ook alweer als een cliché klinkt.. maar de mensen zijn ontzettend vriendelijk. Ik heb na een goed aantal glazen Piscola (Pisco, een soort tequilla gemaakt van witte druiven, gemixt met cola) een fijne stoel uitgezocht om mijn party truc op te oefenen, slapen. De volgende dag hadden een aantal van de mensen op feestje mij uitgenodigd om tijdens een BBQ de wedstrijd van Holland te komen kijken. Ik zat in compleet oranje voor de tv maar het mocht niet baten. Na de wedstrijd namen ze me mee naar een in door klim muur, klimmen is heel populair hier. De klim muur zat in de achterwijken van Valpo in een verlaten opslaghal, de weg er heen was nogal grimmig maar eenmaal daar was het een hele toegankelijke, hippie-achtige plek. Na op de terug weg 20 euro door me neus te zijn geboord door de taxichauffeur was ik rond 11 uur thuis. De dag daarop was alweer de laatste dag in Valpo. Na lunch thuis met werd ik opgehaald door Josefa (die mij ook uitnodigde voor het feest) om Valparaiso te gaan verkennen met haar een der vriend. Valpo is een hele kunstzinnige stad, beetje zoals Melbourne in Australië was. Heel erg veel Graffiti en kunst op straat, alle huizen zijn tegen een heuvel opgebouwd en hebben allemaal een andere kleur. omdat er zo'n hoogte verschil in de stad is maken ze gebruik van oude liften om je de heuvel op te voeren. Ik zal ook wat foto's van valpo op facebook zetten. Op de terug weg zetten ze me af bij een warenhuis waar Veronica ook heen kwam om wat kleren te kopen. Aangezien iedereen me uitlachte dat ik 4 korte broeken mee had en maar 2 lange. Uiteindelijk met thermo broek shirt, wollensokken en een winterproof vest/jas en honderd nog wat euro minder weer naar buiten gekomen. 'S avonds Veronica en Alvaro hartelijke bedankt en gedag gezegd want ze zouden niet wakker zijn als de taxi me om 5 uur kwam halen om naar het vliegveld te gaan. In Santiago weer het vliegtuig gepakt naar Calama om vervolgens een uur in de bus te zitten om in San Pedro de Atacama aan te komen. Dat is waar ik nu nog steeds ben, sinds vrijdag. Het is hier ontzettend relaxt. In de ochtend en nacht in het stervend koud en 's middags kan ik toch eindelijk mijn korte broeken aan, zo'n 24 graden is het nu ( half 1 's middags). De eerste dag in het hostel vrienden gemaakt met een schot en chileense broer en zus. Die stelde voor dat ik de dag erna gelijk mee ging met hun tour. 's ochtends om half 5 stond er bus voor de deur om ons naar 'De Geisers' te brengen. De geisers zijn op zo'n 4,5 kilometer boven zeelevel en het was 's ochtends zo'n tien graden onder nul (-10!!). BLIJ JONGEN MET DIE THERMO ONZIN GDV WAT WAS IK BLIJ. De omgeving daar was fantastisch en de zonsopkomst was heel vet. Aan het einde van de trip nog in een natuurlijk verhit lagoon gezwommen. Toen we terug kwamen moest ik wisselen van hostel want er was in dit hostel slechts plek voor 1 dag. Toen ik alles had overgebracht stond er een tour naar de Dode vallei en de maanvallei waarover we de zonsondergang zouden mee maken. Waren het niet de de bus waarin we werden rondgereden de motor van een grasmaaier had en toen we EINDELIJK boven aan de berg kwam hij er helemaal mee uit schree. Het was nog zo'n 500 meter tot de plek vanwaar de zonsondergang het mooist was. Een andere auto van dezelfde maatschappij zou ons even snel oppikken maar die oetlul was net te laat. Niet de zon achter de bergen zien gaan maar wel heel ziek kleur spectrum (ha) in de lucht gezien. Deze trip kregen we later weer vergoed dus dat was helemaal prima. Die avond zijn we met een groep Braziliaanse meisjes gaan peren. Er stond de dag erna geen tour in de planning dus ik kon rustig de hangover van de piscola laten wegtrekken. Om het moment is het hier 1 uur, dat wil zeggen dat ik nog een uurtje heb tot mijn volgende tour. Ik ga te paard wat zoutvlaktes bekijken. Morgen en overmorgen hoop ik nog een vulkaan te beklimmen, te gaan sandboarden van torenhoge duinen en een paar van de hoogst gelegen meren ter wereld te bekijken. Donderdag neem ik waarschijnlijk een 4 daagse tour naar Bolivia om het rode meer en andere zieke sights te bekijken. vandaar uit is het plan naar Peru te gaan om de Inca ruines te bekijken. Allemaal nog wel een beetje onzeker maar als het zover is geef ik wel weer een update! Net van Nick te horen gekregen dat hij wellicht alsnog een dag of 9 naar Chili komt, tegen die tijd ben ik ook weer terug dus dat zou heel chill zijn. Maargoed roerbak, eerst zien dan geloven;)

Hasta la vista!