BeSuki aan China

Ik heb geen flauw benul waar ik mee bezig ben.. Een week of ander half gelede heb ik mezelf iets in het hoofd gehaald en sindsdien loop ik achter dit onbedwongen feit aan . Ik had twee tentamens te leren en een paper te schrijven, in plaats daarvan vond ik een artikel op Facebook van BNN. Het artikel kondigde aan dat BNN bereid is midden april de rugtas-reizigers van de patat generatie mee op sleeptouw te nemen. Vanaf Amsterdam vertrekt de productie karavaan naar Parijs, door naar Spanje en dan omhoog langs de middellandse zee. En je mag mee, als je een reisfilmpje hebt tenminste. Ik heb dat niet, ik vond het juist altijd wel strak dat ik t reizen alleen deed en dus niet hoefde te delen. ‘Reizen maakt je rijker’ zeggen ze wel eens, en ik ben nou eenmaal niet te beroerd die rijkdom voor mezelf te houden. Maargoed, op die manier maken we geen kans om Chris Zegers met pensioen te sturen. Eerst na gedacht over een bestemming. Als ik dan toch mijn spaargeld tegen een gaanmetdieverlaan productie ga smijten moet het wel een dikke bestemming zijn. Ik wou een bestemming die niet in het ABC rijtje Australië – Thailand – Zuid Amerika voorkwam. Eentje waar het niet te koud was en ook niet een snikhete strandbestemming. Want truth be told, met shots van mijn ribbenkast in een zwembroekie ga je de oorlog niet winnen. Eerst hoopte ik naar Bhutan te kunnen om daar de monniken kloosters te bezoeken. Stond een heel vet reisverslag in het boek van Floortje Dessing dat ik de dag erna op de kop had getikt op centraal. Helaas kom je pas voor een visum voor Bhutan in aanmerking als je een compleet reisplanning met vluchten, hotels, reisorganisaties en binnenlands vervoer indient. Ik weet pas of ik met het vliegtuig erheen mee kom als de slurf word afgekoppeld. Dat ging hem dus niet worden. Uiteindelijk kwam ik uit bij China. Ik kwam er helaas vrij laat achter dat je hiervoor ook een visum nodig hebt. Doordat ik zelf toen nog twijfelde of ik mezelf zo ver zou krijgen te gaan ben ik er ook maar een beetje half/half achteraan gegaan. Woensdag voor vertrek uiteindelijk om kwart voor drie met het papierwerk aangekomen op het visum aanvraag center in Den Haag. Ik had 3 keer gebeld om te vragen wat ik allemaal nodig had (oprecht, drie fackin keer) voor de aanvraag maar dat weerhield die duivel achter de balie niet van mij onverrichte zaken naar huis te sturen. Omdat ik met standby tickets vlieg moest ik aantonen dat moeders bij de KLM werkte, leek mij vrij duidelijk maargoed. Ik had overigens een 3.05 de kopietjes van KLM pasje van t regime in m’n inbox zitten maar dat deed de juffrouw vrij weinig. Het sloot om 3 uur, de overige wachtende werden nog geholpen en ik kon morgen terug komen... Chinees en ambtenaar zijn is ook niet echt het toonbeeld van flexibiliteit. Als ik donderdag terug was gegaan had ik t visum pas dinsdag gehad en dat vond ik te zot worden, bleef er nauwelijks nog tijd over wat te zien. Ik heb uiteindelijk besloten donderdag te gebruiken voor het leren van m’n tentamen van vrijdag. Direct na de toets ben ik m’n backpack in gaan pakken. Ik hoefde zaterdag maar tot half 3 te werken bij KPN dus ik kon de vlucht van 1745 nog pakken. Daar zit ik nu aan boord. Ik heb een hostel reservering en info hoe ik daar moet komen. Maandag ochtend vroeg ga ik opnieuw een visum aanvragen voor China mainland en zodra ik die heb door naar Yangshou, Xi’an en Beijng. En zo niet ben ik weer snel thuis. Het regime natuurlijk niet gecharmeerd van mijn reisplanning. Maargoed geen plan en niks te verliezen, naja naast m' n rugtas en m'n eigenwaarde, maargoed die heb ik voor minder op het spel gezet.

Ondertussen ben ik nu drie dagen in Hongkong. Ik sta 's ochtend om 7 uur op en probeer dan rond 9 met een plan van huis te vertrekken. Normaal is deze blog dan de plek waar ik deel welke infantiele dingen me overkomen. Maar nu blijkt dat ik kinderlijk veel plezier heb in het opnemen van de filmpje ga ik het anders doen. Als ik thuis kom wil ik een kleine filmpje van
iedere stad maken. Hopelijk upload ik morgen soort voorbeeld van Hongkong. Al is die alleen met beelden van eerste 2 dagen. Die mag natuurlijk volle bak geliked en gedeeld worden. Deze wil je je facebook verslaafde ooms en tantes niet weerhouden. Sharin' be carin' ma niggas (mag ik dat zeggen? Dat mag ik vast zeggen.)
TTYL Homies